دستگاه رادیولوژی در  لغت از دو واژه رادیو (موج تابش) و لوژی (بیان) تشکیل شده است.

دستگاه رادیولوژی دستگاهی است که به وسیله تابش اشعه و بدون مداخله مستقیم، تصاویر اعضای داخلی بدن را نمایش می دهد. اختراع اولین نمونه دستگاه رادیولوژی به سال ۱۸۹۷ میلادی باز می گردد. البته دستگاه های رادیولوژی قدیمی به دلیل مضر بودن اشعه X مشکلات جدی را برای تکنسین های رادیولوژی ایجاد می کردند. انواع دستگاه های رادیولوژی پزشکان را قادر می‌سازند تا بیماری‌ها و آسیب ها را سریع تر و دقیق تر تشخیص دهند. این دستگاه از تجهیزات پزشکی بیمارستانی مورد استفاده در بیمارستان ها و کلینیک ها می باشد.

دستگاه های مورد استفاده در رادیولوژی: 

 دستگاه هایی که با اشعه ایکس کار می کنند.

X-Ray: این دستگاه معمولاً در تشخیص بیماری های استخوان و ریه استفاده می شود.

ماموگرافی: این دستگاه اغلب در تشخیص بیماری های سینه استفاده می شود. همچنین بعد از ۴۰ سالگی به عنوان یک ابزار غربالگری از آن استفاده می شود.

تراکم سنجی استخوان: این دستگاه اغلب در تشخیص پوکی استخوان استفاده می شود. دستگاه، میزان تراکم استخوان در بیمار را اندازه گیری می کند.

توموگرافی کامپیوتریCT: برای تشخیص بیماری های کل بدن استفاده می شود.

آنژیوگرافی: برای تشخیص بیماری های عروقی استفاده می شود. درمان بیماری های عروقی نیز با دستگاه آنژیوگرافی انجام می شود. از تجهیزات مختلفی برای ورود به ورید استفاده می شود. سپس با داخل شدن داروها به داخل ورید، رگ قابل مشاهده است.

 دستگاه هایی که با امواج صوتی کار می کنند.

سونوگرافی: متداول ترین وسیله پزشکی در درمان بیماری اندام های شکم است. همچنین دستگاه سونوگرافی در نظارت بر بارداری استفاده می شود و ضرری برای بیمار ندارد.

سونوگرافی داپلر رنگی: در تشخیص بیماری های عروقی استفاده می شود. همچنین به وسیله آن، خونرسانی بسیاری از اندام ها نیز ارزیابی می شود. از این سونوگرافی در بارداری نیز استفاده می شود.

 دستگاه هایی که با امواج فرکانس رادیویی کار می کنند.

MRI: این دستگاه، برای تشخیص بیماری های تمام ساختارهای بدن، به ویژه ساختارهای رباط های مغزی و عضلانی استفاده می شود. همچنین در بررسی اندام های شکم به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد.